Η ολική σκληρότητα του νερού υπολογίζεται συνήθως σε mg CaCO3/L και αντιπροσωπεύει τη συγκέντρωση ιόντων, κυρίως ασβεστίου (Ca) και μαγνησίου (Mg) στο νερό. Η ύπαρξη επιπλέον ιόντων, όπως ο σίδηρος (Fe), το αλουμίνιο (Al), ο ψευδάργυρος (Z) και το βάριο (Ba) την αυξάνουν.
Η σκληρότητα του νερού αποτελεί μέτρο της ικανότητάς του να αντιδρά με το σαπούνι σχηματίζοντας σαπουνάδα. Όσο σκληρότερο είναι το νερό τόσο μεγαλύτερη ποσότητα σαπουνιού απαιτεί για να σχηματίσει σαπουνάδα. Τα λιπαρά οξέα αποτελούνται από μακριές ανθρακικές αλυσίδες ενωμένες με ιόντα νατρίου (Na). ‘Έτσι, μέρος των ιόντων ασβεστίου και μαγνησίου αντικαθιστούν τα ιόντα νατρίου των λιπαρών οξέων του σαπουνιού σχηματίζοντας “προϊόντα” που αφήνουν μια αίσθηση ακαθαρσίας. Αν αυτά τα “προϊόντα” δεν ξεπλυθούν καλά, κλείνουν τους πόρους του δέρματος, προκαλώντας αίσθηση ξηροδερμίας.
Σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιούνται ενώσεις αλκυλοβενζοσουλφονικού νατρίου. Πρόκειται για μια κατηγορία ενώσεων που είναι διαλυτές στο σκληρό νερό χάρη στις πολικές σουλφονικές ομάδες που περιέχουν. Παρόλα αυτά, το σκληρό νερό είναι κατάλληλο προς πόση, καθώς αποτελεί καλή πηγή ιόντων για τον οργανισμό.
Εάν σας ενδιαφέρει ο έλεγχος της ολικής σκληρότητας σε δείγματα νερού, επικοινωνήστε μαζί μας.